بتمن برای همیشه | نقد و بررسی Batman: Arkham Knight

مسئولیت سنگینی است. این که قهرمان مردم شهر بشوی، شوالیه ی تاریکی بشوی، تبدیل شوی به بزرگترین ترس تبه کاران و جنایت کاران و از همه مهمتر اینکه امید یک شهر به تو باشد. همه از تو انتظار دارند. بدون تو امیدی در دل مردم نمی ماند. کار بسیار سختی پیش رو داری. پس وقتی عزیزانت را می کشند، وقتی گلوله ی اسلحه ی “شوالیه ی آرکهام” سینه ات را می شکافد و وقتی آنقدر گاز “مترسک” ریه هایت را پر کرده که اختیارت دست خودت نیست نباید کم بیاوری، نباید خود را ببازی و نباید چراغ امید یک شهر را از خاموش کنی. شب طولانی و تاریکی در راه است. خودتان را برایش آماده کنید؛ برای “بتمن” بودن.

پایان یک قهرمان

هشدار: داستان اسپویل می شود

بازی آغاز بسیار خوبی دارد. سازندگان، سوزاندن جنازه ی جوکر خندان را به عهده ی خودتان گذاشته اند. انجام این کار علاوه بر لذت خاصی که دارد، از طرفی غمی سراسر وجودتان را فرا می گیرد. جوکر جنایتکاری روانی است اما خود بتمن نیز از مردن او ناراحت شد. بپردازیم به داستان بازی. داستان بازی از جایی آغاز می شود که حدود یک سال از وقایع Arkham City و مرگ جوکر گذشته است. حال شهر آرام شده و پس از مرگ جوکر جرم و جنایت به طور چشمگیری کاهش یافته است. همه چیز آرام است که ناگهان در یکی از کافه های گاتهام همه چیز بهم میریزد و مردم یکدیگر را می کشند. “مترسک” (ScareCrow) در سخنرانی ای عمومی که از بیلبورد های شهر پخش می شود گاتهام را تهدید به نابودی می کند و اعلام می کند که اتفاقی که افتاد فقط اثر ۵ قطره از سم جدید و مهلک او بود. مردم که تازه رنگ آرامش را دیده بودند، از ترس مجبور به تخلیه و ترک گاتهام می شوند. حال شهر خالی است و مترسک قصد نابودی آن را دارد. امید همه ی مردم امشب فقط به یک نفر است. فقط یک نفر است که می تواند جلوی این تهدید را بگیرد؛ “بتمن”

 

 

 

 

بتمن با همکاری اداره ی پلیس گاتهام (GCPD) به خصوص کمیسر گوردون (commissioner gordon) و باربارا گوردون(Oracle) دختر کمیسر گوردون مبارزه با تهدید مترسک را آغاز میکند. بتمن کار خود را ابتدا از کمپانی شیمیایی Ace Chemicals آغاز می کند. جایی که مشخص می شود مترسک در آنجا در حال ساخت سم جدید و مهلک خود است. طی اتفاقاتی که در کمپانی Ace می افتد، بتمن در معرض سم مترسک قرار گرفته و حال در همه جا جوکر را به صورت زنده و وراج می بیند. سازندگان آنقدر از نبود جوکر در بازیشان می ترسیدند که حتی آن را مانند توهم نیز در بازی گنجانده اند. در اینجا است که آنتاگونیست جدید بازی وارد داستان می شود. هیچکس تا به حال او را ندیده است. هیچ اطلاعات و یا شناسنامه ای در سیستم شناسنامه ی گاتهام در مورد او دیده نمی شود فقط اینکه نامش شوالیه ی آرکهام(Arkham Khnight) است و لباسی تقریبا به سبک لباس بتمن به تن دارد. جالب این جاست که او شناخت کاملی بر بتمن دارد. تمام نقاط ضعف و قوتش را می شناسد. راه های از بین بردن دشمنان و طرز فکر بتمن را می داند اما بتمن هیچ چیز از او نمی داند. او حتی در فصل هایی از بازی دیالوگ های نظیر “من می دونم تو چی تو فکرته پیرمرد.” یا “فکر کردی من هم مثل همه ی اونایی هستم که شکستشون میدی؟ نه. امشب آخرین شبته” را به زبان می آورد. کاملا مشخص است که شوالیه ی آرکهام یکی از افراد خودی و نزدیک بتمن بوده. در اواسط داستان هم بخش هایی با نام خاطرات را توسط جوکر مشاهده می کنیم که چطور “جیسن تاد”(Jason Todd) را گرفته و او را شکنجه می دهد. جوکر نزدیک به یک سال با شستشوی مغزی به جیسن می قبولاند که بتمن تو را طرد کرده و دیگر به دنبال تو نیست. جیسن هم از بتمن متنفر می شود و اینگونه شوالیه آرکهام پدید می آید. می پرسید از این بدتر هم نمی شود؟ چرا می شود. مترسک و شوالیه ی آرکهام با هم همکاری می کنند. حال بتمن با بزرگترین دشمن خود تا به حال طرف است. کسی که تمام حرکات و کار ها و رفتار های او را می شناسد. در واقع روایت و نوع داستان با قسمت های قبلی سری آرکهام تفاوت های زیادی دارد. جوکر در فصلی از بازی دیالوگی زیبا را می گوید:” یادت میاد بت؟ یه زمان من بودم و تو. همه چی در حد جنایت های خیابونی و جرم های معمولی بود. اما حالا دوروبرت رو نگاه کن. این مثل یک جنگ می مونه” همین دیالوگ کافیه تا بفهمید رویه ی نویسندگان Batman Arkham Knight نسبت به قبل خیلی تغییر کرده است.

 

ماسکی که همه چیز است

معرفی شخصیت هایی که شاید خیلی ها آشنایی زیادی با آن ها ندارند قطعا برایشان جالب است. در اینجا به معرفی ۲ آنتاگونیست اصلی بازی می پردازیم:

شوالیه ی آرکهام  Arkham Knight

قبل از معرفی شوالیه ی آرکهام یا همان جیسن تاد بهتر است ابتدا به معرفی سه رابین اصلی بپردازیم.

اولین رابین، “دیک گریسون” است. خانواده ی او در سیرک بند بازی می کردند و البته در کار خود بسیار حرفه ای بودند. در یکی از شب ها طی اشتباهی در بند بازی، پدر و مادر دیک می میرند و بروس وین، دیک گرسیون را همراه خود به خانه می برد و از او نگهداری می کند. کمی بعد بروس، آموزش حرکات های رزمی و دفاع شخصی را به دیک می دهد و او کم کم تبدیل به رابین (کمک دست بتمن) می شود. پس از مدتی او خانه را ترک می کند و به انجمن تایتان های جوان می پیوندد. پس از بازگشتش او بسیار با تجربه تر و قوی تر شده و نامش دیگر رابین نیست بلکه نامش “نایت وینگ” (Night Wing) است. در Batman Arkham Knight او کمک بزرگی برای بتمن است.

 

 

رابین دوم “جیسن تاد” نام دارد. او در کودکی بسیار فقیر بوده و در شبی سرد، سعی دارد لاستیک های ماشین بتمن را در بیاورد اما بروس وین او را میبیند و به فرزند خواندگی قبول میکند. در یکی از نبرد های بتمن و رابین با جوکر، جوکر جیسن را گروگان گرفته و در مکانی مخفی می کند. علی رغم جست و جو های بتمن، او نمی تواند جیسن را پیدا کند. قضیه ی جیسن در Arkham Knight از همین جا شروع می شود. جوکر نزدیک به یک سال او را شکنجه ی ذهنی و جسمی می کند به صورتی که جیسن تاد از بتمن متنفر می شود. حال او قصد دارد در قالب شوالیه ی آرکهام بتمن را از بین ببرد. پس از اتمام داستان Arkham Knight، او به Red Hood تغییر هویت می دهد.

هر سه تصویر پایین، یک شخصیت هستند: جیسن تاد

 

 

 

 

رابین سوم هم “تیمونی دریک” در Arkham Knight کمک دست بتمن است. او هنوز به قدر کافی با تجربه نشده و هنوز دوره ی آموزشی را طی میکند اما به دلیل شرایط وخیم شهر، به بتمن کمک می کند. در پایان داستان مشخص می شود که تیم به باربارا گوردون علاقه داشته و با او ازدواج می کند.

 

 

مترسک                ScareCrow

دکتر “جاناتان کرین” یک محقق شیمیایی است که در مقوله ی ترس و اثر آن روی بدن انسان ها تحقیق می کند. سلاح خطرناک او سمی است که وقتی خورده یا وارد ریه شخصی شود، ترسناک ترین و دهشتناک ترین ترس آن شخص در جلویش ظاهر می شود. او در Arkham Knight سعی دارد این سم را به صورت گاز در تمام شهر گاتهام منتشر کند و موفق نیز می شود. اما بتمن با کمک Poison Ivy این سم را از پیکر شهر پاک می کنند. در واقع هدف کرین از این کارها این است که به دنیا نشان دهد بتمن یک افسانه یا یک خفاش غول پیکر نیست بلکه او یک انسان معمولی است که نمی تواند از گاتهام محافظت کند. ظاهر ترسناک او که با پارچه آن را پوشانده است به خاطر همین سم است.

 

شب دراز است و قلندر بیدار

مکانیک های گیم پلی در سری آرکهام در اولین نسخه یعنی Arkham Asylum معرفی و شناسانده شدند، در Arkham City پیشرفت کرده و متنوع تر شدند اما در Arkham Origins پیشرفت چندانی نداشتند و رنگ و بوی تکرار به خود گرفتند. حال Arkham Knight آمده تا باز هم تنوع را به سری آرکهام بازگرداند و به نوعی نهایت قدرت بتمن را در آخرین شماره از سری آرکهام نشان دهد. اول از همه با لباس جدید بتمن شروع کنیم که یکی از بهترین و مناسب ترین پوشش ها یا کاستوم های کل عمر بتمن است. زره ی تیتانیومی جدید، قابلیت حرکت هر بخش از لباس، سرعت بیشتر در مبارزه ها و شنلی با قابلیت پرواز طولانی تر تازه بخشی از امکانات جدید این لباس هستند. بتمن حال قدرت بیشتری برای مبارزه و مخفی کاری دارد. برای مثال می توانید از سطح های کم ارتفاع دشمنان را به راحتی و بدون سروصدا بیهوش کنید. سیستم مبارزات بازی هنوز همان سیستم محبوب دفاع، بدل و ضد حمله است. سازندگان برای تنوع بخشی به مبارزات، ویژگی های جدیدی هم به آن اضافه کرده اند. برای مثال بتمن برای اولین بار می تواند اسلحه ی سرد دشمنان مانند چوب بسیبال را بردارد و با آن به مبارزه بپردازد. یا در محیط های مبارزه، آیتم ها و اشیایی وجود داردند که می توانید با آن ها دشمنان را Take Down کنید. برای مثال دشمنی را به داخل جعبه ی فیوز پرت کنید تا برق او را بگیرد. این ها ویژگی هایی اند که مبارزات بازی را بسیار متنوع و جذاب تر کرده اند.  مهم ترین قابلیت اضافه شده به بازی، قابلیت Fear یا ترس است. با استفاده از این قابلیت، بتمن می تواند طی یک حرکت، سه نفر از دشمنانش را خیلی سریع Take Down کند. ارتقای این قابلیت به شما اجازه می دهد تا ۵ نفر را Take down کنید. همه ی قابلیت های شوالیه ی تاریکی قابلیت ارتقا دارند. درست است که بتمن با Bat suit جدید خود قدرتمند تر شده اما این را فراموش نکنید که بیشتر دشمنان شما در بازی ارتش Melitia که تحت نظر شوالیه ی آرکهام اداره می شوند هستند و دشمنانتان دیگر فقط افراد بی دست و پای جوکر یا دوچهره نیستند. گجت ها و وسایل بتمن که همگی در قسمت های گذشته وارد بازی شده بودند در این نسخه هم وجود داردند. یکی دیگر از تغییرات بزرگ دیگر در این نسخه، کمک کردن نایت وینگ و رابین به بتمن در مبارزات است. در مواقعی از بازی و در بعضی از فصل ها نایت وینگ یا رابین شما را همراهی می کنند.(در مراحل ریدلر نیز با زن گربه ای همراه می شوید.) مبارزه ی تیمی و گروهی ایده ی بسیار جالبی است. بتمن دشمن را به طرفی پرت می کند و نایت وینگ او را Take down میکند. همه ی این اتفاقات گروهی هم با کرگردانی بسیار خوب و قاب بندی های سینمایی دنبال می شود.

 

 

و اما می رسیم به بزرگترین برگ برنده ی راک استدی برای این نسخه از بتمن؛ بت موبیل(Batmobile). بت موبیل، ماشین بتمن در این نسخه به بهترین نحو وارد بازی شده و سازندگان با آن کلی مکانیک و مرحله ی متنوع ساخته اند. کنترل بت موبیل به شدت نرم و استاندارد طراحی شده است. علاوه بر حالت معمولی رانندگی، حالت Battle Mode هم برای بت موبیل در نظر گرفته شده که در آن چراغ های بت موبیل قرمز شده و آرایش نظامی به خود می گیرد. مبارزه ی بت موبیل با تانک های ارتش Melitia به شدت عالی از کار درآمده است. دو نوع شلیک(یکی سبک و یکی قدرتمند) برای بت موبیل درنظر گرفته شده و علاوه بر آن ها، کلی ارتقا و آپگرید برای آن در بازی ساخته می شود.(بعضی ها را خودتان باید ارتقا دهید و بعضی هارا لوشس فاکس برایتان می سازد.) به طور کلی از ۶ شاخه ی ارتقای بازی دو تای آن اختصاص به بت موبیل دارد. تانک ها و درون های دشمن هم از تنوع خوبی برخوردار هستند و مبارزه با آن ها در مراحل بالاتر، نفس تان را می گیرد. یکی از ایراد هایی که بعضی از منتقد ها به استفاده از بتموبیل می گرفتند استفاده ی بیش از حد از آن و لزوم استفاده از آن در بسیاری از بخش های بازی است. در حقیقت راک استدی این کار را برای تنوع هر چه بیشتر در بازی انجام داده و نظر شخصی بنده این است که این ایراد ها اصلا به بازی وارد نیست.

 

تنها نقطه ضعف و ایرادی که می شود از Batman Arkham Knight گرفت نبود یک باس فایت درست و حسابی است. شاید پیش از تجربه ی بازی، خیلی ها مثل من دلمان را صابون زده بودیم برای مبارزه ی تن به تن و نفس گیر با شوالیه ی آرکهام اما این شخصیت با تمام پتانسیل هایش از نظر گیم پلی و غولاخر به هدر می رود و هرگز یک مبارزه ی عادلانه و رو در رو با این شخصیت در بازی نخواهید داشت. در واقع شوالیه ی تاریکی و شوالیه ی آرکهام چند باری با هم درگیر می شوند اما این درگیری های یا بوسیله ی بتموبیل با Drone های قدرتمند شوالیه آرکهام بوده و یا مانند مبارزه ی نهایی، به صورت مخفی کاری و نا امید کننده.

بخش داستانی بازی حدود ۱۰ ساعت به طول می انجامد. علاوه بر آن کلی مرحله ی فرعی جورواجور در بازی وجود دارد. مراحل فرعی از تنوع خوبی برخوردارند. حل کردن معما های ریدلر(Riddler) برای نجات زن گربه ای(Cat Woman)، مبارزه با FireFly برای جلوگیری از به آتش کشیدن شهرو… جالب اینجاست که اگر تمام مراحل فرعی بازی (ازجمله جمع کردن تمام تروفی های ریدلر) را به آخر نرسانید نمی توایند پایان اصلی و نهایی بازی را مشاهده کنید. پایانی که به پایان یک افسانه می انجامد و بتمن را برای همیشه جاودان می کند.

 

شکوه گاتهام

پیش از انتشار بازی، با دیدن تریلر ها و نمایش های گوناگون بازی و دیدن آن گرافیک خفن و پر زرق و برق همه ی دهان ها باز مانده بود. همه مطمئن بودند که اعلام شود بازی، با موتور جدید Unreal 4 ساخته شده است اما سازندگان اعلام کردند که این همان آنریل ۳ خودمان است فقط با کمی ارتقا. گرافیک بازی حرف ندارد. برای اولین بار در طی سری آرکهام، گرافیک به شدت زنده است و شهر گاتهام دیگر مثل شماره های قبلی شبیه به شهر مردگان نیست. حال، زندگی در شهر جریان دارد، ساختمان ها همه نورانی و پر زرق و برق هستند و از همه مهم تر بافت ها به شدت با کیفیت و زیبا شده اند. Reflection یا بازتاب در بازی غوغا می کند. در واقع همین درخشش بازتاب ها است که گرافیک بازی را جلوه دار می کند. شخصیت ها(مثل شماره های قبل) همه با کیفیت طراحی شده اند. از لباس جدید بتمن و بت موبیل بگیرید تا طراحی چهره ها همه و همه عالی هستند. سیستم ذرات و افکت های انفجار نسبت به قبل پیشرفت چشمگیری داشته اند و نورپردازی پویا یا Dynamic Lighting در بازی غوغا می کند. از همه مهمتر بارش باران در گاتهام که قند در دلتان آب می کند.(بر خلاف شماره های قبل که برف می بارید، حال در گاتهام باران می برد) نکته ی دیگر در گرافیک بازی، دورنمای فوق العاده ی شهر است. کافیست در بالای یک ساختمان بلند بایستید و به دور دست نگاه کنید تا متوجه حرف من شوید. بلند شدن و ارتفاع بیشتر ساختمان ها نسبت به شماره های قبلی نیز یکی از نکات برجسته ی بازی است. در واقع همین ساختمان ها و برج های بلند(مانند برج وین) هستند که به شما اجازه ی پرواز در ارتفاع بسیار زیاد را می دهند. از تخریب پذیری فوق العاده ی محیط هم نگویم، خودتان بهتر می دانید که با بت موبیل به هر ستون و دیواری برخورد کنید تخریب می شود. در کل گرافیک به شدت زنده و پویا شده است. همچنین هیچ صفحه ی بارگذاری در حین بازی نمی بینید و همه ی محیط های بازی یک جا(در بارگذاری ابتدایی) بارگذاری می شوند. با این حال هنوز در تعجب هستم که چرا نسخه ی رایانه های شخصی با مشکلات متعدد فنی همراه بود. شاید پورت آن به وسیله ی یک استودیوی دیگر، علت آن باشد. به هر حال کارمندان راک استدی شبانه روز در حال رفع این مشکلات هستند.

 

سر و صدای شهر

Batman Arkham Knight از نظر موسیقی به مانند سری های قبلی کم و کسری ندارد. قطعه های حماسی و هیجان انگیز جدیدی برای این نسخه  ساخته شده و باز هم ضربان قلب شما را در وسط یک مخفی کاری هیجان انگیز تشدید می کند. علاوه بر این قطعه ها، برخی از قطعه های بسیار محبوب سری های قبل نیز در این نسخه وجود دارند. از بخش موسیقی بازی که بگذریم به بخش صداگذاری می رسیم. صدا گذاری نیز مانند شماره های قبلی فوق العاده است. “کوین کانروی” را که دیگر می شناسید. صداگذار و هنر پیشه ی شوالیه ی تاریکی که از زمان بچگی مان در نقش بتمن هنر نمایی می کرد.(سری های انیمیشنی و بازی). برای شخصیت های دیگر نیز از هنرمند های مشهور و کار بلد استفاده شده است.  مثل جاناتان بنکس در نقش کمیسر گوردون یا جان نوبل در نقش مترسک. مارک همیل دوست داشتنی نیز مثل همیشه در نقش جوکر هنر نمایی می کند. حضور تروی بیکر در Arkham Origins، با تمام هنرمندی اش، به مذاق بعضی ها به مانند من خوش نیامد زیرا مارک همیل واقعا یک سرو گردن بهتر از تروی بیکر نقش جوکر را بازی می کند. صدا های جدید مانند صدای بت موبیل، صدای شلیک Drone ها و… همگی خوب و عالی کار شده اند و جایی برای بحث باقی نیست.

 

 

 

 

Batman Arkham Knight یک خداحافظی با شکوه برای سری آرکهام از بازیبازان و به خصوص طرفداران دو آتشه ی بتمن است. بازی از هر نظر کامل شده و شعار Be The Batman یا “بتمن باش” که پیش از عرضه ی بازی سازندگان خیلی روی آن تاکید داشتند عملی شده است. شوالیه ی تاریکی در پایان داستان تبدیل به یک نماد و اسطوره می شود و بتمن برای همیشه جاودان می ماند…

۸